Τρίτη, Ιουλίου 03, 2007

Info for the mass

Η ποίηση δε μου πάει και πολύ καλά τελευταία. Κάπου αφήνει κενά. Κάπου δε μ'αρέσουν αυτά που γράφω πια. Κάπου δε με αγγίζει όσο παλιά. Κάπου κλείνω, κάπου ανοίγω καινούρια πράγματα. Δεν ξέρω αν θα ξαναγράψω όπως έγραφα. Μάλλον όχι, αλλά δεν πειράζει. Οι άνθρωποι αλλάζουν, τους αλλάζει η ζωή τους, τους αλλάζουν οι άλλοι, και καμιά φορά απλώς αποφασίζουν οι ίδιοι να αλλάξουν και απλώς το κάνουν. Προς το παρόν δεν επιθυμώ να με αλλάζουν οι άλλοι, οπότε διάλεξα να αλλάξω τον εαυτό μου όπως αρέσει σε μένα και όπως κρίνω πως θα τον κάνω δυνατότερο. 18 χρόνια εμπειρίας είναι λίγα, πολύ λίγα άλλωστε.

Η Ραψωδία πάντως παραμένει εδώ. Θα συνεχίσει να γράφει αν και μάλλον όχι τόσο συχνά όσο συνήθιζε (άλλωστε το έχει αφήσει αρκετά το blog αυτό τελευταία).

Ο άλλος μου εαυτός, το Γκικόψαρο, από την άλλη, αποφάσισε να αποκολληθεί και να προσπαθήσει να εκφραστεί αυτόνομα. Νομίζω το κατάφερε κάπως. Όπως και να χει δεν ταιριάζει και πολύ στο υποτιθέμενο "σοβαρό ποιητικό περιβάλλον" αυτού του blog, οπότε αποφάσισε να μετακομίσει στους καινούριους βυθούς του wordpress. Όποιος θέλει μπορεί να το επισκέπτεται εδώ.
(Επίσης αποφάσισε να μιλάει αγγλικά και να γίνει international).

4 σχόλια:

diva είπε...

Εντυπωσιασμένη , νεαρά μου:-)

Αναξίμανδρος είπε...

Καλό μου κορίτσι εγώ σου εύχομαι να μη συμβιβαστείς ποτέ και να αλλάζεις τον εαυτό σου κατά τη διάθεσή σου, άλλη στο λυκαυγές, άλλη στο λυκόφως, άλλη στο νοτιά, άλλη στο ζέφυρο, όλα τα χρώματα της ίριδας να παίρνεις σε μια μέρα και εσύ μόνη να αποφασίζεις τι κρατάς και για πόσο, όσοι σε αγαπούν ας σε αγαπούν όχι γι' αυτό που είσαι τη μία μέρα ή την άλλη αλλά για ό,τι εσύ κάθε φορά τους χαρίζεις.

Holy_Molly είπε...

Να μην συμβιβαστείς ποτέ...πολύ σωστό. Αυτή είναι η ουσία, αυτό είναι το "κατόρθωμα". Να αλλάζει κάποιος ναι, αλλά με τα δικά του κριτήρια, όχι λόγω των άλλων. Εύχομαι κι εγώ να κρατάς πάντα εκείνα που θες από το κάθε τι. Εσύ, μόνο εσύ.
Όπως είπε σωστά ο Αναξίμανδρος, εμείς πάντα θα αγαπάμε ό,τι αγαπάς.

Atalante είπε...

Καλό ταξίδι.

Όταν κανείς απομακρύνεται από τον πυρήνα του το καταλαβαίνει, όπως και όταν τον πλησιάζει, εξ άλλου. Μόνο εσύ μπορείς να ξέρεις, μέσα σου.