Μια μικρή αλλαγή στο blog
Ok, λέω να ενδώσω στην πίεση και να αρχίσω τελικά κι εγώ να γράφω κι άλλα πράματα εκτός από ποιήματα στο blog μου.
Λοιπόν, η αγαπημένη μου Αταλάντη με έβαλε κι εμένα στο παιχνίδι των πεντάδων, πως να αντισταθώ κι εγώ, οπότε παραθέτω:
Πέντε πράγματα που φοβάμαι:
Ι. Μήπως φέρθηκα/φέρομαι σκληρά σε ανθρώπους που δε το αξίζουν ή μήπως τους βλάψω εξαιτίας του εγωισμού μου.
ΙΙ. Το κακό που μπορεί να προκαλέσει η ανθρώπινη βλακεία.
ΙΙΙ. Μήπως οι ικανότητές μου μείνουν στάσιμες ή προχωρήσουν υπερβολικά αργά, και δεν διαπρέψω πραγματικά πουθενά. Ξέρω πως είναι λίγο ματαιόδοξο να θες να είσαι υπερβολικά καλός κάπου σώνει και καλά, ενώ γενικά έχεις ικανότητες για πολλά πράματα, όμως νομίζω ότι το να έχεις κάτι στο οποίο να μπορείς να αφιερώνεις τη ζωή σου και να τα καταφέρνεις πολύ καλά σε αυτό είναι πολύ σημαντικό.
ΙV. Την αρρώστια. Την πνευματική πολύ περισσότερο. Προτιμώ οτιδήποτε άλλο απ την τρέλα. Τη δική μου ή των γύρω μου.
V. Το θάνατο. Όχι τόσο το δικό μου. Δε νομίζω ότι η ανυπαρξία είναι πόνος, δε με ενοχλούσε προφανώς κάτι τέτοιο πριν γεννηθώ. Ίσως φοβάμαι πως δε θα προλάβω να ζήσω όλα τα πράγματα που θέλω, αν και αυτό είναι πόνος του τωρινού μου εαυτού, που έχει ακόμα πολλές ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Ο θάνατος των άλλων είναι που πονάει μάλλον περισσότερο, όπως και κάθε μεγάλη απώλεια. Το κακό είναι πως ξέρεις ότι δεν υπάρχει γυρισμός από αυτό. Και είναι κρίμα που δεν έχω κάποια παρηγοριά, αλλά νομίζω είναι κάτι που μπορεί κάποιος συνήθως τελικά να το αντέξει όσο κι αν πονάει και χωρίς να έχει κάποιο στήριγμα. Ήμουν τυχερή μέχρι τώρα, αλλά κάποια στιγμή στο μέλλον θα δείξει...
Λοιπόν, εγώ δεν έχω να στείλω την αλυσίδα και σε πολλούς. Προσκαλώ τον thicktheo, την Κυβέλη, και τον Αναρχικό να συνεχίσουν την αλυσίδα :)
(έκτακτο ανακοινωθέν: σήμερα είναι μια ιστορική μέρα. Έπαιξα καλά και αβίαστα κάποια πρελούδια και φούγκες του Bach. Δεν ξέρω αν θα επαναληφθεί. Το ελπίζω πάντως.)
1 σχόλιο:
Χμ...καλή η σκέψη σου να μιλήσεις για εκείνα που φοβάσαι περισσότερο. Είναι πολύ υγιές και χρήσιμο,γιατί ναι μεν όλοι σκέφτονται από μέσα τους φοβίες, αλλά αυτές θα έχουν πραγματικά "αντίκτυπο" στον εαυτό μας μόνο όταν εκφραστούν προς τα έξω.(δηλαδή να γνωρίζουν και άλλοι)
Μπράβο σου για το Ι. Λίγοι από αυτούς που έχουν εγωισμό ενδιαφέρονται για το πώς αυτό επηρεάζει τους γύρω. Κυρίως γιατί δεν το παραδέχονται καν..Οπότε και μόνο που έχεις αυτόν το φόβο, λέει πολλά.Και σημαίνει ότι όντως προσπαθείς να μην πληγώνεις τους άλλους. (για μένα μετράει αποκλειστικά η προσπάθεια, έστω κι αν δεν πετυχαίνεις πάντα, γιατί κοίτα πόσοι πολλοί προσπαθούν στις μέρες μας... ;-) )
Όσων αφορά το ΙΙΙ, δεν νομίζω ότι είναι ματαιόδοξο να θες να είσαι πολύ καλός σε ένα πράγμα. Εξαρτάται από το γιατί το διαλέγεις. Το θέμα είναι αν ξέρεις πραγματικά τι θέλεις, και , ακόμα κι αν σ'αυτό ΔΕΝ είσαι καλός όπως σε άλλα, πρέπει να το παλέψεις επειδή το θέλεις. Στο τέλος, θα είσαι κι εκεί καλός. (π.χ. τα παιδιά που, επειδή βγάζουν 19,5, ΠΡΕΠΕΙ να πάνε σε κάποια σχολή του 19,5...), Άρα το πρόβλημα είναι να ξεχωρίσεις από όλες τις δεξιότητες τι σ'αρέσει πιο πολύ, και εκεί να εξελιχθείς.
Στο ΙV και στο V συμφωνώ απόλυτα.
Για το ΙΙ δεν το συζητάω...Η βλακεία μπορεί να "σπρώξει" όσο τίποτα άλλο κάθε ανθρώπινο ψεγάδι..Τίποτα κοσομοϊστορικό δεν θα γινόταν αν δεν υπήρχε ο παράγοντας "βλακεία", σε συνδιασμόμε εγωισμούς, ματαιοδοξίες και απληστία..
Χμ, εγώ δεν έχω κάπου να γράψω αντίστοιχα, αλλά σίγουρα θα έγραφα τα ΙΙ, ΙV και V. Στο Ι και στο ΙΙΙ θα είχα μάλλον κάτι άλλο.
Υ.Σ.Να γράφεις κι άλλα τέτοια.
Δημοσίευση σχολίου