Ένας Χρόνος παρά κάτι

Κατάφωτες συνήθειες
περιδιαβαίνουν
τους διαδρόμους με τις χίλιες πόρτες.
Ανάμεσα στα χείλη
της κάθε κλειδαριάς
ένα μάτι,
αργοσαλεύει,
παλεύει θαρρείς
να βγει έξω από τη μικρή του χαραμάδα,
σα να μη του ‘φτανε το θέαμα
των 18 του ολόκληρων χρόνων.

Αγέννητα τα άλλα μάτια παραμένουν,
αγέννητα μόνο σε σκέψεις
πίσω από τοίχους
και τζάμια νοητά
γεμάτα δαχτυλιές
και αίμα.