Πρόλογος κι Επίλογος

Prologue

Απάνθρωπος σιγή
ρέει στα χείλη,
κι έπειτα
βάφει τη ματιά μας
με απειλές
για εκατοστά αμέτρητα,
ανέγγιχτα
μαλλιά
...
χρυσάφι.

Epilogue

Ονειρεμένα φάσματα περνάνε μπρος στα μάτια μου
κι όμως ο χρόνος σήμερα διδάσκει μόνο φθόνο:
«Η αλήθεια μου δε βρίσκεται στις λέξεις»
μιλάει το χαμόγελο πικρό και νέο.
Το Τέλος και η Επιστροφή
όλα τ’ αλλάζουν, όλα -
σε μια βδομάδα,
μια ημέρα,
μία ώρα
- όλα.